Ogorecznik lekarski

Jest rośliną jednoroczną, wyrastającą do 70-80 cm. Owalne liście i łodyga pokryte są krótkimi szorstkimi włoskami. Kwiaty niewielkie, zebrane na szczytach pędów, niebieskie lub białe, kwitną przez całe lato. Roślina wydziela intensywny zapach świeżych ogórków. Jako przyprawę używa się głównie świeżych, młodych liści. Stosuje się ją do sałatek i surówek z ogórków, pomidorów, ziemniaków i in. oraz do duszonych warzyw (kabaczek, cukinia), zapiekanek, dań z ryb i do mięsa z rusztu. Właściwości lecznicze polegają na łagodzeniu stanów zapalnych, działaniu moczopędnym, przeczyszczających i pobudzających przemianę materii. Napar z ziela ogórecznika stosuje się przy nieżytach gardła, zapaleniu błon śluzowych przewodu pokarmowego i innych. Ogórecznik uprawia się z siewu nasion do gruntu w kwietniu, w rzędy co 30-40 cm, na głębokość 1-2 cm. Pełną zdolność kiełkowania nasiona zachowują przez 2-3 lata.