O anoreksji pisze się wiele, prawdziwe oblicze tej choroby wciąż jednak nie wszystkim jest znane.
Anoreksja to nie kaprys nastolatki, która chce upodobnić się do modelek z pierwszych stron kolorowych gazet. Anoreksja to poważne zaburzenie psychiczne, które w skrajnych przypadkach może doprowadzać nawet do śmierci.
Anoreksja jest zaburzeniem odżywiania, zwanym również jadłowstrętem psychicznym, które prowadzi do wyniszczenia organizmu, a nawet śmierci. Jest to zaburzenie o podłożu psychospołecznym, a nie fizjologicznym, dlatego jej leczenie odbywa się w oparciu o psychoterapię, a nie środki farmakologiczne. Specjaliści wyróżniają trzy czynniki charakterystyczne dla anoreksji:
Niechęć do utrzymania zdrowej wagi ciała – do osoby cierpiącej na anoreksję nie docierają argumenty mówiące o wyniszczaniu własnego organizmu, jej nadrzędnym celem jest obsesyjna kontrola nad własnym ciałem i szczupła sylwetka, zdrowie nie ma przy tym znaczenia;
Intensywny lęk przed przybraniem na wadze – osoby cierpiące na anoreksję stają na wadze nawet kilka razy dziennie, każdy, nawet minimalny przyrost masy ciała odbierają jako osobistą porażkę, na którą reagują silną złością i rozczarowaniem;
Zaburzony obraz własnego ciała – anorektyk stając przed lustrem nie widzi swojego ciała takim, jakie jest ono w rzeczywistości, jego umysł wytwarza odmienny obraz sugerujący, że jest kilka kilogramów do zrzucenia świadczących o niedoskonałości, nad którą trzeba pracować.
Oto jedna z wielu historii walki z anoreksją:
my story with anorexia (read description)
Obsesyjna kontrola wagi, substytutem kontroli nad własnym życiem
Psychologowie uważają, że prawdziwym podłożem anoreksji, nie jest chęć uzyskania szczupłej sylwetki, a całkowita kontrola nad ciałem, która staje się substytutem kontroli nad własnym życiem. Anoreksja jest formą wewnętrznego buntu przeciwko narzuconemu sposobowi życia. Osoby cierpiące na to zaburzenie, w kontroli własnego ciała i sposobu odżywiania się odnajdują możliwość wpływania na własne życie. W przeciwieństwie do zwykłej diety, w anoreksji chodzi nie tylko o ciało, ale także o emocje.
Anoreksja i życie w kłamstwie
Problem jedzenia i utraty wagi staje się jedynym, jakiemu anorektyk poświęca swój czas i uwagę. Skrupulatne liczenie kalorii, powstrzymywanie się przed jedzeniem, obsesyjne sprawdzanie wagi i nerwowe reakcje na najmniejszy jej przyrost stają się codziennością osoby chorej.Fot. https://pinterest.com/pin/113856696801075062/
Anorektyk zaprzecza swojej chorobie, ma jednak świadomość, że swoje zachowanie musi ukrywać przed otoczeniem. Osoby chore tworzą więc rozbudowany system technik mających na celu oszukiwanie najbliższych i maskowanie ich zachowań. Pomiędzy osobą chorą a jej otoczeniem dochodzi do konfliktu i walki o różne cele. Najbliżsi starają się ratować chorego, on sam odczytuje w tym jednak próby kontrolowania jego życia. To sprawia, że walka z anoreksją jest trudna, bardzo czasochłonna i wymagająca ogromnych poświęceń nie tylko ze strony chorego, ale także jego najbliższych.
Choć dzisiejsza wiedza na temat anoreksji jest bardzo rozbudowana, a terapeuci opracowują nowe metody walki z tą chorobą, wciąż jedynie 35 – 40 proc. chorych powraca do w pełni normalnego funkcjonowania.
