Leczenie farmakologiczne choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy, według ogólnie przyjętych zasad, polega głównie na: a) hamowaniu nadmiernego wydzielania kwaśnego soku żołądkowego i zobojętnianiu nadmiaru kwasu solnego, b) poprawie ukrwienia żołądka przez hamowanie wzmożonej perystaltyki i zmniejszenia nadmiernej kurczliwości mięśni gładkich żołądka oraz c) zwiększeniu oporności błony śluzowej na procesy samotrawienia, W związku z tym postępowanie lecznicze sprowadzało się przede wszystkim do usuwania lub łagodzenia objawów towarzyszących chorobie, której patogeneza nie została jeszcze dokładnie poznana oraz do zwalczania bólów. W ostatnich latach jednak zaznaczył się wyraźny postęp w farmakoterapii choroby wrzodowej. Duży wpływ na rozwój i ukierunkowanie badań nad nowymi lekami miało wykrycie peptydowych hormonów układu trawiennego. Poznano rolę gastryny i sekretyny w mechanizmach regulujących czynność wydzielniczą żołądka i ich prawdopodobny udział w patogenezie choroby wrzodowej. Duże zainteresowanie wzbudziła zwłaszcza sekretyna, która hamuje powstawanie doświadczalnych wrzodów żołądka, wywołanych gastryna. Przypuszczalnie może ona znaleźć zastosowanie w leczeniu choroby wrzodowej.

POWIĄZANE ARTYKUŁYWIĘCEJ OD AUTORA