Każda szkoła wiąże się z wystawianiem ocen. Od czwartej klasy szkoły podstawowej, w obecnym systemie edukacji, każdy uczeń otrzymuje za swoje wyniki określoną ocenę w skali od jedynki o szóstki. Każda ocena ma także swoją właściwą nazwę, jak na przykład czwórka jest określana mianem dobrej, a trójka – dostatecznej oceny. Przed rozpoczęciem roku uczeń zapoznawany jest z wymaganiami, jakie stawiane są przed nim, by dany stopień uzyskać. W jego trakcie jest natomiast cząstkowo oceniany, to znaczy poprzez przeprowadzanie klasówek, sprawdzianów i innych form testowania wiedzy (kartkówki, odpytywanie przed tablicą) nauczyciel wystawia oceny, które zapełniają rozmaite druki szkolne, jak dzienniki zajęć i są późniejszą podstawą wystawienia tak zwanej oceny końcowej, która jest wypadkową ocen cząstkowych. Oczywiście, większą wagę mają oceny z większych sprawdzianów, obejmujących szerszy zakres materiałów. System ocenowy ma oczywiście swoje wady i zalety. Z jednej strony pozwala na jednolitość i, przynajmniej teoretycznie, na jednakowe traktowanie każdego z uczniów, wedle tych samych kryteriów. Niestety, z drugiej strony nie pozwala on na indywidualne podejście do ucznia. Duża w tym rola nauczyciela, który musi sam rozważyć znaczenie każdej oceny i ogólną wiedzę ocenianego, by wystawić sprawiedliwą notę końcoworoczną.
