Leki blokujace kanal wapniowy

Do grupy tej, zwanej także blokerami wolnego kanału wapniowego lub szerzej — antagonistami wapnia, należą związki pochodne dihydropiry-dyny (nifedypina, nitredypina, nisoldypina, felodypina) oraz werapamil (jego pochodne) i diltiazem. Grupa pierwsza wykazuje szczególnie silny rozkurczowy wpływ na naczynia krwionośne, natomiast leki drugiej wymienionej grupy — werapamil i diltiazem -— wpływają w bardziej ukierunkowany sposób na czynność serca. Nifedypina (Adalat, Corinfar) oraz jej pochodne znalazły zastosowanie w leczeniu nadciśnienia tętniczego, ich wpływ na inotropizm serca jest niewielki, leki te mogą być wykorzystane w zaburzeniach rytmu. Nifedypina oraz werapamil i diltiazem są skuteczne także w chorobie niedokrwiennej serca, co wynika z ich wpływu na naczynia wieńcowe (diltiazem ma pod tym względem działanie silniejsze od nifedypiny) oraz wpływu na metabolizm serca (tzw. wpływ ekonomizujący). Nie bez znaczenia jest także zmniejszanie oporów obwodowych w łożysku naczyniowym. Działania niepożądane nifedypiny i innych antagonistów wapnia są .stosunkowo nieznaczne. Mogą wystąpić bóle głowy, nudności, wymioty, niekiedy zaparcia. Opisywano pojawienie się miejscowych obrzęków i zaczerwienienie skóry wskutek rozszerzenia naczyń krwionośnych. Grupa antagonistów wapnia jest stosunkowo nowa i ostateczne ustalenie wartości klinicznej wielu jej przedstawicieli, zwłaszcza nowszych, nie jest obecnie możliwe.