GŁÓWNE CECHY
Materia umysłu
Te z kolei uwalniają łatwo dyfundujące substancje albo sygnały, które jeśli są skorelowane z sygnałami wysyłanymi przez przybyłe włókna, pozwalają im się odgałęziać i tworzyć nowe połączenia. Włókna, których sygnały są inne, nie przyłączają się, lecz idą dalej lub cofają się. Jeśli nie znajdą swego celu, komórka, z której wyrastają, może obumrzeć. W wyniku tych procesów wzrostu i selekcji może powstać struktura nerwowa o określonej funkcji. Liczba komórek tworzących się, łączących i obumierających jest olbrzymia. Cały proces jest dynamiczny, zależny od wielu czynników – sygnałów, genów, białek, migracji, podziału komórkowego i obumierania współdziałających na wielu poziomach. Zwróćmy uwagę na główne cechy tego przedstawienia. Jest ono topobiologiczne, czyli poszczególne procesy zależne są od lokalizacji w rozwijającym się organizmie. Procesy zachodzące w danym miejscu zależą od przebiegu procesów w innych miejscach. Całe przedstawienie jest także dynamiczne i plastyczne, to znaczy zmienne, jeśli rozpatrujemy je na poziomie podstawowych jednostek biorących w nim udział, czyli komórek. Nawet układ komórek nerwowych bliźniąt jednojajowych nie jest identyczny. Wciąż jednak budowa organizmu jest specyficzna dla danego gatunku, dzięki charakterystycznym ograniczeniom działającym na geny.
