Każdy pacjent po udarze mózgu potrzebuje rehabilitacji. Jaki to jest rodzaj i z jaką intensywnością będzie się ona odbywała ustala się na podstawie wielkości ubytków neurologicznych. Najważniejsze jest to, żeby rozpocząć ją jak najszybciej. Jeżeli będziemy bezczynni po udarze może się okazać, że w ramach nagrody otrzymamy od losu szereg innych chorób, które są nam zbędne. Jedną z nich są na przykład odleżyny. Jeżeli chory przez dłuższy okres czasu nie będzie robił nic, nie będzie się ruszał czy podnosił to może dostać odleżyn. Ważne jest to, że przy braku rehabilitacji ubytki neurologiczne się pogłębiają i zastój kończyn może się przez to pogłębić i okazać już stanem nieodwracalnym. Jak widać poddanie się rehabilitacji poudarowej jest tak samo ważne jak codzienne przyjmowanie lekarstw. Jedno z drugim jest bardzo połączone i wręcz nierozerwalne. Nawet, jeżeli chory jest w takim stanie, że nie może brać czynnego udziału w ćwiczeniach to istnieją tak zwane ćwiczenia bierne, które rehabilitant wykonuje sam, więc powinno się jak najszybciej zdecydować na to. Ważne przy rehabilitacji jest również to, że chory po udarze mózgu jest bardzo narażony na depresje, dlatego nie można dopuścić do tego, żeby zrezygnował z ćwiczeń i się poddał. Trzeba go chwalić i pokazywać mu wszystkie postępy, żeby sam chciał osiągnąć jeszcze więcej.