Podstawowe założenia rehabilitacji po udarze mózgu

Odzyskanie sprawności górnej kończyny i ponowna nauka kontrolowania postury ciała oraz chodzenia to krótko- i średnioterminowe cele rehabilitacji po przebytym udarze mózgu. Leczenie zaburzeń językowych wymaga wcześniejszych badań i analiz oraz zaangażowania specjalisty od tego typu terapii – chodzi tu o logopedów i neuropsychologów. Ten typ rehabilitacji ma na celu przywrócenie zdolności do komunikacji globalnej, komunikacji językowej, czytania, pisania i liczenia, lecz również wdrożenia rozmaitych strategii zastępczych, dzięki którym będzie można pokonać barierę komunikacyjną oraz przeszkolić domowników co do najlepszych sposobów komunikowania się. Dopiero po przebyciu ostrej fazy udaru leczenie może przejść w fazę rehabilitacji z uwzględnieniem długoterminowych potrzeb osoby dotkniętej tą chorobą. Czynności mające na celu prowadzenie rehabilitacji pacjenta po przebytym udarze mózgu mogą się różnić w zależności od momentu działania i wymagają różnych nakładów w zależności od celów dopuszczalnych w danych warunkach klinicznych, środowiskowych oraz dostępnych zasobów ludzkich w postaci odpowiednich rehabilitantów. Projekt rehabilitacji powinien wypływać ze współpracy między pacjentem, jego rodziną oraz zespołem specjalistów (fizjoterapeutów, pielęgniarzy, neurologów, terapeutów zajęciowych, specjalistów od rehabilitacji funkcji nadrzędnych oraz językowych), koordynowanym przez eksperta w dziedzinie rehabilitacji po przebytym udarze.