Łojotok
Łojotokiem nazywamy stan długotrwałego utrzymywania się nadmiernego wydzielania łoju. Istnieje wiele wewnątrzustrojowych przyczyn występowania łojotoku, wśród nich poważną rolę odgrywają gruczoły wewnętrznego wydzielania, zwłaszcza gruczoły płciowe. Objawy to widoczne na tłustej lśniącej powierzchni skóry, zwłaszcza twarzy, rozszerzone ujścia gruczołów łojowych, co jest szczególnie wyraźne na skórze nosa i fałdów nosowo-policzkowych. Zalegający łój z domieszką złuszczonego naskórka tworzy po pewnym czasie ciemne czopy, tzw. zaskórniki. Nasilone wydzielanie łoju występuje poza twarzą na owłosionej skórze głowy, na klatce piersiowej w okolicy mostka i między łopatkami.
Objawy łojotoku, które spostrzega się niekiedy u niemowląt, mają postać tłustych łusek na głowie w okolicy ciemiączka. Stan ten popularnie zwie się ciemieniuchą. Na podłożu łojotoku często występuje trądzik młodzieńczy.
Ważną rolę w leczeniu łojotoku, oprócz leków i zabiegów zaleconych przez lekarza, odgrywa ochrona skóry, przestrzeganie właściwej diety i higieniczny tryb życia. W pielęgnowaniu skóry łojotokowej najważniejsze jest utrzymywanie czystości i usuwanie z jej powierzchni nadmiaru łoju wydzielanego przez gruczoły łojowe. Poranne i wieczorne mycie w ciepłej, ale nie gorącej wodzie, przy użyciu dobrego, przetłuszczonego mydła powinno być każdorazowo zakończone spłukaniem chłodną wodą.
Nie należy samemu wyciskać zaskórników, ale zwrócić się w tym celu do wykwalifikowanej kosmetyczki. Nieumiejętne „wyciskanie wągrów”, zwłaszcza na twarzy, może spowodować poważne, często nawet niebezpieczne powikłania.
W pielęgnowaniu skóry łojotokowej nie należy stosować kremów ani maści, gdyż zatykają one ujścia gruczołów łojowych. Natomiast okresowo można przecierać skórę 2% roztworem spirytusu salicylowego, a myć mydłem siarkowym, ichtiolowym czy salicylowym. W diecie należy ograniczyć zawartość tłuszczów zwierzęcych (masło, smalec) i węglowodanów (cukier, słodycze) na korzyść pokarmów bogatych w białko (mleko, sery, jaja, chude mięsa, jarzyny). Tak zwane ostre przyprawy, jak: ocet, pieprz, musztarda, papryka, a także napoje alkoholowe, jako szkodliwie działające w łojotoku, powinny być skreślone z jadłospisu. Bardzo korzystne znaczenie ma higieniczny tryb życia. Ruch na świeżym powietrzu, światło słoneczne, które jesienią i zimą można zastępować naświetleniami lampą kwarcową, są bardzo wskazane.
