Każdego roku udar mózgu dotyka wiele osób, z czego spory odsetek – około dwudziestu procent – stanowi nawrót tej choroby. Udar mózgu jest trzecią przyczyną śmierci zaraz za chorobami naczyniowo-sercowymi i nowotworami, powodując około dziesięciu do dwunastu procent wszystkich zgonów rocznie. Ponadto jest główną przyczyną inwalidztwa oraz stoi na drugim miejscu wśród przyczyn powstawania zaburzeń związanych z demencją. Zagrożenie udarem mózgu wrasta stopniowo wraz z wiekiem i dochodzi do maksimum po przekroczeniu osiemdziesiątego piątego roku życia. W siedemdziesięciu pięciu procentach udar mózgu dotyka osoby po sześćdziesiątym piątym roku życia. Częściej dotyka też mężczyzn niż kobiet, jednak nie jest to znaczna przewaga. Szacuje się, że ewolucja demograficzna, charakteryzująca się odczuwalnym starzeniem się społeczeństwa doprowadzi do zwiększenia liczby przypadków udaru w najbliższej przyszłości. W mniejszym zakresie, lecz jednak dostrzegalnym, udar mózgu dotyka również osoby młodsze. Najczęstszą postacią udaru jest udar niedokrwienny, występuje w około osiemdziesięciu procentach przypadków. Śmiertelność do 30 dni od wystąpienia udaru wynosi dwadzieścia procent, natomiast do jednego roku, około trzydzieści procent. W rok po przebytym udarze około jedna trzecia pacjentów, którzy przeżyli, niezależnie od tego, czy w grę wchodził udar krwotoczny czy niedokrwienny, ma tak wysoki stopień niepełnosprawności, że w zasadzie jest całkowicie zależna od innych osób.